گروه سیاسی – رجانیوس: در روزهای اخیر انتشار متن رجانیوس درباره متن جنجالی در وین موضوع بحث ها و تحلیل های مختلفی بوده که گاه با سوءتفاهم هایی همراه بوده است.
این تبیین باعث ایجاد برخی باورهای نادرست شده و برخی منتقدان وجود بخشنامه های مذاکره و یا تکرار سیاست و بخشنامه را رد کرده و آن را توجیهی برای حمایت از تیم مذاکره کننده و دولت حتی در صورت عدول از خطوط قرمز تعبیر می کنند. اما واقعیت این است که نه اصل وجود دستورالعمل قابل انکار است و نه چنانکه می توان نتیجه گرفت دستورالعمل وسیله انکار یا انحراف از خط مشی است.
برخلاف منتقدان، دستورالعمل‌ها نه تنها برای بستن چشم بر روی سیاست‌های ارتباطی مدیریت، بلکه برای عینیت بخشیدن به حمایت از این سیاست‌ها طراحی شده‌اند و اساساً یک خط‌مشی در سطح سیستم نیستند، بلکه ابزاری در امتداد خطوط قرمز برای ارائه خدمات فنی و فنی هستند. ترجمه های حقوقی منطبق با منویات رهبر انقلاب مذاکره است.
این در راستای روند فعلی مذاکرات است. تیم‌های ایرانی در مقاطع مختلف، هر چقدر هم که در طرف مقابل موفق به گلزنی شده‌اند، همیشه در اتاق گفتگو با چند سناریو روبرو می‌شوند که از سقف الزامات شروع شده و به تدریج به تعادل می‌رسند، هرچند شاید حداکثر سود را داشته باشند. از خطوط قرمز فراتر نرود
منتقدان همچنین این واقعیت را نادیده گرفته اند که راجانیوس در همان مقاله به صراحت از مغایرت برخی از قسمت های متن مورد مناقشه با خطوط قرمز نظام صحبت می کند و اینکه اگر مجبور باشد اقدامات دولت را به هر قیمتی توجیه کند، نیازی به بیان آن نخواهید داشت. متن 8 مارس با خطوط قرمز نظام.
علاوه بر اینکه مدت هاست توافق بر سر متنی مغایر با خطوط قرمز ایران وجود دارد، اصرار تیم مذاکره کننده تاکنون مانع از انعقاد توافقی مغایر با سیاست های نظام شده است.
نکته مهم در اینجا این است که ارزیابی نهایی حفظ خط مشی سیستم در توافق احتمالی وین نیازمند ابزارهای فنی و قانونی واضح و قابل اندازه گیری است که امکان محاسبه میزان انطباق یا تضاد متن نهایی با خطوط قرمز را فراهم می کند. ابزاری که تعریف آن با «سیاست نهایی» آغاز می شود و به سناریوهای مذاکره امتداد می یابد.